Saturday 19 March 2011

FILMS DE FEMMES, INTERNATIONAL FILM FESTIVAL 2008, CRETEIL (Paris)

ΔΙΕΘΝΕΣ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΓΥΝΑΙΚΕΙΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ, ΠΑΡΙΣΙ, Μάρτιος 2008

Κάτω από ένα ουρανό αναποφάσιστο, όπου οι σύντομες επισκέψεις του ήλιου διακόπτονται συχνά από παγωμένο αέρα και καταρρακτώδεις, αν και σύντομες, βροχές μόλις έλαβε χώρα η 30η έκδοση του ΔΦΓΚ στο  Créteil, στις πόρτες του Παρισιού, με διάρκεια από τις 14 μέχρι τις 23 Μαρτίου 2008.
Το κοινό, εκατοντάδες γυναίκες και δεκάδες άνδρες από την Γαλλία, αλλά και από τον υπόλοιπο κόσμο, συναντήθηκαν για να γιορτάσουν τον γυναικείο κινηματογράφο και να συζητήσουν τις εξελίξεις του.

Το ευχάριστο αυτής της έκδοσης έγκειται στο γεγονός ότι μαζί με τους παραδοσιακούς διαγωνισμούς φιλμ, μικρού και μεγάλου μήκους, ντοκιμαντέρ και μη, όλες πρόσφατες παραγωγές από κάθε γωνιά του κόσμου, παρουσιάστηκε επίσης μια πολύ ενδιαφέρουσα διεθνής ιστορική αναδρομή που περιείχε δεκάδες σημαντικά και συγκινητικά φιλμ.

Βλέποντας ορισμένα από αυτά αισθάνθηκα σαν η προσωπική μνήμη να είναι κατά μέρος κινηματογραφική, μια ευχάριστη αίσθηση μια και σημαίνει ότι όταν κανείς τελειώσει όλα τα θέματα συζήτησης μπορεί να επιστρέψει στον κινηματογράφο για να ξαναβρεί καινούργια κοινά στοιχεία και μια ανανεωμένη ελπίδα επικοινωνίας…

Σ’ αυτό το σύντομο άρθρο δεν θα αναφερθώ σε όλα τα φιλμ, μια και είναι ανθρώπινα αδύνατον να δει κανείς όλα αυτά που παρουσιάστηκαν στο πλούσιο πρόγραμμα του φεστιβάλ.
Οι αναφορές μου, λοιπόν, θα είναι αναπόφευκτα αποσπασματικές και θα βασίζονται σε μια επιλογή  των φιλμ που είδα και που με εντυπωσίασαν θετικά.

Θα αναφερθώ σύντομα πρώτα στις πρόσφατες παραγωγές και έπειτα, ακόμα πιο σύντομα, στα παλαιότερα φιλμ.

Ας αρχίσω με την σειρά :

-          Hidden faces, της Handan Ipekci, Τουρκία και Γερμανία, 2007, 127’

Το φιλμ αυτό, που προκάλεσε έντονες αντιδράσεις στο πρόσφατο φεστιβάλ σινεμά στην Κωνσταντινούπολη, αναφέρεται σε ένα θέμα ακόμα ταμπού στις αγροτικές μουσουλμανικές κοινωνίες της Τουρκίας, αυτό των εγκλημάτων τιμής, τις λεγόμενες βεντέτες, πάντα με θύματα τις γυναίκες φυσικά.
Πολύ ενδιαφέρον, παρά το γεγονός ότι θα μπορούσε άνετα να είναι πιο σύντομο, όπως θα μπορούσε να αποφύγει ένα τόσο δραματικό τέλος εντελώς περιττό σε ένα φιλμ ήδη πολύ δραματικό (η ανυπάκουη γυναίκα στο τέλος δεν αποφεύγει ένα ιδιαίτερα πρόωρο και βίαιο θάνατο, παρότι έχει αλλάξει πόλη, ζωή, όνομα κλπ…).
Υποθέτω ότι αυτή η σχεδόν παρανοϊκή προσήλωση στον κίνδυνο, που διατρέχει όλη την πλοκή του φιλμ, συμβολικά θέλει να προειδοποιήσει το κοινό ότι αυτός ο κίνδυνος της παράνομης και άδικης θανάτωσης των γυναικών είναι πάντοτε υπαρκτός και ότι επείγει μια διεθνής αντίδραση καταδίκης και προτάσεις αλλαγής.

-          Maati Maay (A Grave-Keeper’s Tale), Chitra Palekar, Ινδία, 2006, 136’

Ένας ανήλικος γιος δικαιώνει τον άδικο θάνατο της μητέρας του, εξόριστη και καταραμένη γιατί δήθεν δαιμόνιο, μόνο και μόνο γιατί δεν μπορούσε πια να θάβει παιδιά, το επάγγελμα της χαμηλής της κάστας, αφού η ίδια έγινε μητέρα.
Πολύ καλό φιλμ που κέρδισε ένα από τα βραβεία νέων στο φεστιβάλ.


-          Tie a Yellow Ribbon, Joy Dietrich, HΠA, 2007, 87’

Ένα από τα φιλμ που θεωρώ από τα πιο επιτυχημένα.
Ένα νεαρό κορίτσι αναζητά τον εαυτό της ανάμεσα σε δυο κουλτούρες, αυτήν της νότιας Κορέας της γεννητικής της καταγωγής και της Αμερικής όπου ζει σαν υιοθετημένη κόρη μιας αμερικανικής οικογένειας.
Πρόβλημα ταυτότητας με αυτοβιογραφική βάση για την σκηνοθέτη και παράγωγο  που έγραψε επίσης το σενάριο.
Καλός ρυθμός, ερμηνεία, εξέλιξη της πλοκής και των κυρίων χαρακτήρων.


-          God Man Dog, Singing Chen, Taiwan, 2007, 119’

Εξαιρετικό μεταφυσικό ταοιστικό παραμύθι πάνω στα συναισθήματα και αυτό που η Ανατολή ονομάζει « μοίρα » και η Δύση, « τύχη ».
Απόδειξη, αν κανείς δεν έχει πιστεί ακόμα, ότι ο Ασιατικός κινηματογράφος διαθέτει φοβερά ταλέντα και παράγει εξαιρετικά φιλμ.
Ένα χάδι στα μάτια, στην καρδιά και την ψυχή.
Ελπίζω να έρθει στην Ελλάδα και το κοινό να μπορέσει να το δει.

Όσο αφορά τα μικρού μήκους φιλμ, δυο ήταν πολύ καλά, το « Coffee and Allah » της Sima Urale, Νέα Ζηλανδία, του 2007, 14 λεπτών και το « Im Fluss »  δηλ. Επιπλέοντας της Claudia Lorenz και της Cecilia Barriga, Ελβετία και Ισπανία, 2007, 5’.
Το πρώτο, πολύ όμορφα γυρισμένο, εξαιρετική ερμηνεία και γεμάτο χιούμορ, αναφέρεται στην συνάντηση του Ισλάμ και της Δύσης διαμέσου της αισθησιακής τελετουργίας του καφέ,  προσευχή για το Ισλάμ και απόλαυση για την Δύση.
Το δεύτερο αναφέρεται με εξαιρετική λεπτότητα και κομψότητα στην σχέση δυο ηλικιωμένων γυναικών που έχουν ζήσει πολλά χρόνια μαζί και που κολυμπώντας στο ποτάμι ανατρέχουν σε μνήμες κοινές και σκέψεις θανάτου που τις φοβίζουν μόνο γιατί σημαίνουν χωρισμό.
Προς στιγμή, όμως, διασκεδάζουν σαν κοριτσάκια στο νερό, κολυμπώντας στον χρόνο.

Έτσι φτάνω στην ιστορική αναδρομή για την οποία θα δώσω μόνο τίτλους φιλμ και θα αφήσω σε εσάς την χαρά της ανακάλυψης και απόλαυσης τους.
Ακόμα και η τέχνη έχει ανάγκη από τα δικά της μυστήρια και τους ντετέκτιβ της για να τα λύσουν !
Σας λέω μόνο για να σας βοηθήσω ότι τα φιλμ έρχονται από γνωστές και λιγότερο γνωστές χώρες και ότι μερικοί από τους τίτλους είναι μεταφρασμένοι στα αγγλικά…
Wanda, Jeanne Dielman, Deutschland, Bleiche Mutter, Die Bleierne Zeit, Anne Trister, Mozart Brothers, A Dry White Season, An anger at my table, Fire, Mossane, Debout!, La saison des hommes, This is not living, The three rooms of melancholy, Battaglia, La Nina en la pierda, A sky full of stars, Moe No Suzaku, The day I became a woman, What’s next?, Hay Mish Eishi, Le lait de la tendresse humaine κλπ

Τελειώνω λοιπόν την παρουσίαση μου προσθέτοντας ότι το φεστιβάλ διαθέτει μια ιστοσελίδα, την οποία παραθέτω στο τέλος, στα αγγλικά και γαλλικά μόνο δυστυχώς, και στην οποία, ανάμεσα σε πολλές πολύτιμες πληροφορίες, βρίσκεται ένα σχεδιάγραμμα που περιέχει όλα τα φεστιβάλ γυναικείου κινηματογράφου παντού στον κόσμο που γνωρίζονται και συνεργάζονται με την ελπίδα ο κόσμος μας να γίνει πιο δίκαιος και πιο ανθρώπινος και οι γυναίκες να βρουν επιτέλους την σωστή τους θέση στην κοινωνία.
Make love, not war !

(Δεν υπάρχει αναφορά σε ένα ελληνικό φεστιβάλ. Ελπίζω αυτό να γίνει σύντομα).

30ème Festival International de Films de Femmes, 14-23 Μαρτίου 2008, Créteil (Paris), France.

© Haris Metaxa, 2008, All rights reserved