Συνεντευξη στην Risk Hazekamp, Berlin-Paris March 2008
© By Haris Metaxa
Από την πρώτη μας συζήτηση στο Paris Photo το 2002, πως θα περιέγραφες τις αλλαγές στην δουλειά σου ;
ΡΧ. Η αναζήτηση μου δεν άλλαξε τόσο πολύ, το κεντρικό μου θέμα παραμένει το ίδιο, το gender.
Προσπαθώ να παρακολουθώ τις εξελίξεις σε αυτό το θέμα σε θεωρητικό επίπεδο.
Με ικανοποιούν οι νέες δουλειές στην Ισπανία και Γερμανία, μια και παρακολουθώ αυτές τις χώρες περισσότερο από άλλες.
Αυτό που άλλαξε είναι η έκφραση και η συμμετοχή μου σε προσωπικό επίπεδο σε αυτό που θα ονομάσω το κίνημα gender, ελπίζοντας αυτός να είναι ένας αποδεκτός ορισμός.
ΧΜ. Η δουλειά σου εξελίχτηκε σταδιακά και πέρασε από ένα πρώτο στάδιο φωτογραφιών που είναι αισθητικά πιο εύκολα αποδεκτές από ένα γενικό κοινό και έχουν πιο αφηρημένες αναφορές στην τέχνη και την κουλτούρα γενικότερα και ειδικότερα στα στερεότυπα των φύλων στον κινηματογράφο.
Μετά ακολούθησε ένα δεύτερο στάδιο, που θα τοποθετήσω περίπου στο 2004, με την σειρά “dress code”.
Το στάδιο αυτό είναι πιο προσωπικό, θέτει το θέμα της ταυτότητας σεξουαλικά και κοινωνικά και αναφέρεται σε προσωπικές επιλογές στην ίδια σου την ζωή.
Επίσης το κοινό στο οποίο απευθύνεται είναι, κατά συνέπεια, πιο μικρό και ιδιαίτερο.
Αισθητικά οι φωτογραφίες αυτές είναι λιγότερο αποδεκτές και πιο σύνθετες, πιο προκλητικές.
Αυτές οι δεύτερες φωτογραφίες ήταν πιο επίπονες να γίνουν και να παρουσιαστούν η το αντίθετο ;
ΡΧ. Ήταν πολύ σημαντικό για μένα να συγκεντρωθώ στο περιεχόμενο της δουλειάς μου.
Δεν μπορούσα πια να ανεχτώ τους ελιγμούς που πολλοί από το κοινό και τους κριτικούς έκαναν για να αποφύγουν να μετρηθούν με το πραγματικό αντικείμενο της αναζήτησης μου.
Πάντα δούλευα πάνω στο gender.
Ήθελα αυτό να γίνει πια ξεκάθαρο και να μην ακούω συνεχώς ότι δήθεν η δουλειά μου αναφέρεται σε άλλα θέματα, όπως, πχ, την ανθρώπινη φιγούρα στο τοπίο.
Έπρεπε η δουλειά μου να σταματήσει να είναι αμφίσημη και να περιέχει τόσα θέματα και αναφορές που να την κάνουν αδύναμη στο κεντρικό της θέμα.
Όπως ξέρεις, δεν χρησιμοποιώ το κομπιούτερ, ακόμα δουλεύω με αρνητικά.
Πριν την σειρά « liberté pour touts» δηλ. ελευθερία για όλους, δεν χρησιμοποιούσα καν make- up, αλλά εκεί άρχισα να χρησιμοποιώ τρίχες στο πρόσωπο.
Κάνω εγώ το styling: τα γένια είναι τα ίδια μου τα μαλλιά κολλημένα στο πρόσωπο μου. Είναι πολύ σημαντικό για μένα.
Πρόσφατα άρχισα να πειραματίζομαι με τρίχες σε άλλα μέρη του προσώπου η του σώματος.
Η τριχοφυΐα στο πρόσωπο γεννά πολλά και διαφορετικά συναισθήματα και ήθελα να παίξω με αυτό.
Στην πρόσφατη μου δουλειά άλλαξε επίσης ο τρόπος με τον οποίο φωτογραφίζω. Νομίζω ότι όλοι έχουμε ένα προσωπικό γραφικό χαραχτήρα, όχι μόνο στα γράμματα αλλά και στις εικόνες που δημιουργούμε.
Οι δικές μου εικόνες φαίνονται αμέσως κομψές και glamour.
Θέλησα λοιπόν να αλλάξω στυλ και να κάνω μια δουλειά που να μοιάζει περισσότερο με ντοκιμαντέρ : έχεις μια ιδέα και γίνεται αμέσως φωτογραφία.
Όχι πια ατέλειωτες πρόβες για μια φωτογραφία.
Σίγουρα η καινούργια μου δουλειά είναι πιο δύσκολο να πουληθεί.
Νομίζω όμως ότι το κοινό, όπως και οι αγοραστές, πρέπει να ωριμάζουν με τους δημιουργούς. Ο δημιουργός παράγει ένα έργο με χρόνο και κόπο.
Έπειτα, δήθεν ξαφνικά, το κοινό το ανακαλύπτει.
Πιστεύω ότι συχνά το κοινό χρειάζεται και αυτό χρόνο για να κατανοήσει και να δει το έργο σε όλες του τις διαστάσεις.
Σε προσωπικό επίπεδο που με ρωτάς, η πρόσφατη μου δουλειά ήταν και είναι μια πολύ θετική εμπειρία για μένα, μια απελευθέρωση, μια θετική αναμέτρηση με τον πιο βαθύ μου εαυτό και ταυτόχρονα αποτελεί μια διανοητική πρόκληση.
Όταν αυτό που σκέπτεσαι και αυτό που κάνεις συναντιούνται, τότε τόσο το σώμα όσο και το πνεύμα μπαίνουν σε εγρήγορση.
Δημιουργώντας την σειρά « liberté pour touts» συνειδητοποίησα ξεκάθαρα ότι έπρεπε να φύγω από το Ρότερνταμ, ότι μένοντας εκεί θα σήμαινε τον πνευματικό μου θάνατο. Δεν είχα μια θέση που να προστάτευε εμένα και την δουλειά μου εκεί, ούτε στην κοινωνία ούτε στην καλλιτεχνική ζωή. Αισθανόμουν εντελώς ξένη.
Έτσι αποφάσισα να μετακομίσω στο Βερολίνο !
Εδώ το gender έχει μια θέση στην κοινωνία.
Εδώ το gender είναι ένα σημαντικό θέμα και αυτό ευνοεί την ανάπτυξη απόψεων που είναι πολύ ενδιαφέρουσες.
Στο Βερολίνο επιτέλους το θέμα είναι πως δουλεύει κανείς με το gender όχι γιατί….
XM. Τέλεια. Είμαι χαρούμενη που αυτή η ιστορία βαδίζει προς ένα θετικό τέλος.
Σε ευχαριστώ για τον χρόνο που μου αφιέρωσες και για τις απαντήσεις σου.
Σου εύχομαι οι νέες συνθήκες να ευνοήσουν την δουλειά σου και θα ήθελα να σε προσκαλέσω στην Ελλάδα για να συναντήσεις το κοινό εκεί.
Θα έρθεις ;
ΡΧ. Σ’ ευχαριστώ πολύ για τις ερωτήσεις σου και για την δυνατότητα που μου έδωσες να μιλήσω στο ελληνικό κοινό.
Θα ερχόμουν στη Ελλάδα με μεγάλη μου χαρά.
Λείπει μόνο η πρόσκληση….
THE END …
(Words 786)
This Interview was published in the Greek magazine "City Uncovered" . Here comes the link to the article in PDF format with images from the artist's site:
http://www.riskhazekamp.nl/images/city_uncovered.pdf
This Interview was published in the Greek magazine "City Uncovered" . Here comes the link to the article in PDF format with images from the artist's site:
http://www.riskhazekamp.nl/images/city_uncovered.pdf
